Krótkie opowiadanie :)

Elo!
Dziś notka o opowiadaniu które niestety jest krótkie. Jest ono o przyziemnym życiu mojej jamniczki Carmel :) Zapraszam!


Nie wierzę własnym oczom!-pomyślała Carmel- mam 5 z matmy! 
-co tam masz?- zaciekawiona Amidala spojrzała Carmel przez ramię- łaaał! 5 z matmy! To nawet Balgeet tyle nie ma!
-na serio?-Carmel była zaciekawiona tą sytuacją- to co ma?
-och on ma...-zaczęła Amidala- ups! Telefon mi dzwoni. Halo? Tak. Tak. Tak, już idę. Cześć.-Amidala kliknęła czerwoną słuchawkę.-Posłuchaj, Carmelito. Muszę już iść. Ale ciesz się, jutro jest sobota!
-Taak...-Carmel wyrwała się z zadumy- tak, idź już. Do poniedziałku.
-Siema!
Carmel wsadziła kartkówkę pomiędzy książki. 
 Dziewczyna nawet nie zauważyła, że zaczęło padać. Szła i szła aż doszła do domu. Nie była zbyt zadowolona okolicą-obskurne, szare bloki odstraszały każdego Gdy szła wzdłuż brudnego, przemoczonego muru zauważłą coś srebrnego. Podbiegła i jej oczom ukazał się zwykły sztuczny brylanci.
-I po co robią człowiekowi nadzieję-mruknęła niezadowolona.
. Rozglądając  się na wszystkie strony, Carmel weszła na klatkę schodową a następnie do mieszkania.Miała wrażenie, ze od momentu z brylantem ktoś ją śledził.
Cieszyła się, gdy wkroczyła do suchego i przytulnego mieszkania. Natychmiast zrobiła sobie gorącą czekoladę, owinęła się kocem i swe kroki skierowała do pokoju. Chciała obejrzeć ulubiony serial "Sąsiedzi". Przykryła się kołdrą, sięgnęła po pilota. Zamiast kanału TVN znalazła JEDYNKĘ. 
-Eee tam. Nudy. No bo to wiadomości! Dla starych ramoli- Carmel mruczała ze wzgardą pod nosem-O! Jest TVN! Nagle zgasło światło a Carmel kakao staneło w gardle jak stygnący beton.
-O BOŻE! Pomocy,pomocy!- wymamrotała Carmel zdrętwiałymi wargami.
BIIP. Znowu światło się włączyło i dziewczyna była spokojna do wieczora. 

C.D.N!
Mam nadzieję, że się spodobało ;) Wyglądu bloga nie zmieniłam jeszcze bo jednak wolę zostać przy starym. Papa do jutra!